در خانه‌ی هوشمند چه‌قدر آسایش دارید؟
تکنولوژی‌های مدرن در هر دوره کم‌کم راه و جای خود را در میان کاربران هر جامعه باز می‌کنند. وابسته شدن سبک زیستن در زمانه‌ی نو به نمودها و کارکردهای مرتبط به این تکنولوژی‌ها ناگزیر همه را به سمتی هل می‌دهد که دیر یا زود به ابزارهای بهره‌برداری از این ظرفیت‌های فنی رو بیاورند.
حالا و در دهه‌های نخستین قرن بیست‌ویکم شاهد آن هستیم که این ماجرا برای ساختمان‌ها و خانه‌های هوشمند و تمایل عمومی برای زندگی در هم‌چه خانه‌هایی باز دارد رخ می‌دهد. این مطلب برای انداختن نگاهی به زاویه‌یی از قصه‌ی خانه‌های هوشمند است. این که یک خانه‌ی هوشمند تا چه اندازه راحتی و آسایش را در زندگی ما بیش‌تر می‌کند.
گروه تحقیق و توسعه در کنار گروه تولید محتوا در مجموعه‌ی «نستک ایران» با توجه به تخصص در باره‌ی سامانه‌های خانه‌ی هوشمند مشاوره و نگارش این مطلب را بر عهده گرفته‌اند تا این داستان سرراست و صریح باز گفته شود.
درجه‌ی آسایش و راحتی
منظور از درجه‌ی آسایش و راحتی یک سامانه‌ی هوشمند توجهی‌ست که در طراحی و پیاده‌سازی آن به خدمات و امکانات متنوع کاربردی می‌شود و هم‌چنین سطح کاربرپسندی کار با تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای بهره‌برداری از امکاناتی که مهیا می‌شود. از سویی، پیش‌بینی و تأمین تسهیلات هم‌چه سامانه‌هایی برای زندگی روزمره گروه‌های سنی مختلف که در خانه هستند، مانند کودکان و سالمندان، و گروه‌های با نیازهای خاص مانند بیماران و افراد کم‌توان جسمی، سطح دیگری از توجه به این معیار را نشان می‌دهد.
برای درک مناسب‌تر از این معیار، مثالی از تصمیم برای هوشمندسازی سیستم روشنایی در خانه در نظر بگیرید. در یک سیستم روشنایی که تنها از کلیدهای مکانیکی و فقط لمسی استفاده می‌کند، افراد ناگزیر هستند به طور مستقیم کلیدها را قطع و وصل کنند. بدیهی‌ست که این کار فقط در محل خانه و در کنار محل نصب کلیدها امکان‌پذیر است.
یک درجه‌ی راحتی با استفاده از کلیدهای قابل کنترل با دستگاه‌های کنترل از راه دور به دست می‌آید. این خدمت وقتی که در خانه هستید، به شما اجازه می‌دهد بدون این که به نزدیکی محل نصب کلید روی دیوار بروید، از جایی که نشسته یا ایستاده‌اید با فشردن دکمه‌ی دستگاه کنترل کلید مد نظرتان را خاموش یا روشن کنید.
درجه‌ی بالاتر راحتی وقتی به دست می‌آید که این تجهیزات با یک سامانه‌ی کنترل مرکزی و مجموعه‌یی از حس‌گرها پشتی‌بانی شوند. یعنی بتوان با اعلام برنامه‌ی زمان‌بندی یا به کمک حس‌گرهای ویژه قطع و وصل کلیدها را خودکار کرد. در نظر بگیرید، از فرط خستگی در خانه به خواب رفته‌اید. حس و حال این را که بروید چراغ‌های اضافی روشن‌مانده را خاموش کنید یا برای روشن کردن کولر و خنک کردن هوا در گرمای تابستان از جا بلند شوید، نداشته‌اید. از طرفی، معلوم نیست باقی اهالی خانه دستگاه کنترل از راه دور را کجا گذاشته‌اند. دوست ندارید کسی دور و برتان باشد که دست‌کم خدمتی به شما بکند؟ اگر خانه‌تان از این درجه‌ی هوشمندی برخوردار باشد، به کمک حس‌گرهای حرکتی در زمان مناسب چراغ‌ها خاموش یا روشن می‌شوند و به کمک دماسنج هوشمند به موقع و با توجه به سلیقه‌ی گرمایی و سرمایی شما کولر هم روشن یا خاموش می‌شود. و تازه، این‌ها گوشه‌یی از کارهایی‌ست که برای راحتی و رفاه شما یک سامانه‌ی هوشمند انجام می‌دهد.
به راحتی می‌توان با یک گوشی متصل به اینترنت حتا در حال رانندگی تجهیزات خانه‌ی هوشمند را پایش و کنترل کرد.
در محل کار می‌توان از طریق اینترنت با اتصال به سامانه‌ی کنترل مرکزی خانه‌ی هوشمند بر همه چیز در خانه احاطه داشت.
ضمن استفاده از سامانه‌ی کنترل مرکزی که امکان اتصال به اینترنت دارد، این قابلیت به دست می‌آید که بیرون از محل خانه نیز به کمک یک برنامه‌ی قابل نصب روی گوشی هوشمند که می‌تواند بر خانه و وضعیت کلیدها نظارت کند، اوضاع را بتوان اداره کرد.
در نهایت، برای جمع‌بندی بحث در باره‌ی معیار درجه‌ی راحتی و آسایش یک سامانه‌ی هوشمند باید به این جزئیات اعتنا کرد:
- – تنوع خدمات و کاربردها؛
- – امکانات و سطح هر یک از خدمات؛
- – کاربرپسندی و سهولت بهره‌برداری از تجهیزات؛
- – توجه به نیازهای گروه‌های سنی متفاوت و گروه‌های با نیازمندی‌های ویژه.
سخن آخر
به هر حال، آن‌جا که زندگی می‌کنیم دیر یا زود به سمت هوشمند شدن پیش خواهد رفت. خانه و ساختمان هوشمند تا چندی بعد تنها یک گزینه‌ی لوکس و اشرافی نخواهد بود. استانداردهای ساختمان‌سازی به سمتی می‌روند که تجهیزات هوشمند در آن‌ها جایگاه مشخص و قطعی خواهند داشت. چه اکنون چه آن زمان، برای رو آوردن به یک راه حل هوشمندسازی و تصمیم‌گیری برای انتخاب محصولات ناگزیر از توجه به معیارهای مختلفی هستیم که یکی از مهم‌ترین‌شان «درجه‌ی راحتی و آسایش» در نتیجه‌ی بهره‌برداری از یک سامانه‌ی خانه‌ی هوشمند است.
اشتراک گذاری
